شماری از شاعران در هرات با برپایی مجامع ادبی میکوشند تا چراغ شعر سرایی و مشعل ادب را در این ولایت فروزان نگه دارند. این شاعران می گویند قشر آنان همیشه در تلاش بوده اند تا با سخن و بازی با کلمات حقایق زمان خودشان را برای آینده گان مبرهن سازند. آنان کلمات و سخن راندن را بهترین وسیله برای اعتراض تاریخی می دانند. اعتراضی که به قول آنان ماندگار است.
این شاعران اما از محدودیت هایی که عاید حالشان شده تنها از جدا سازی بانوان و آقایان سخن زده میگویند غیر از این مطلب دیگر محدودیتی برای انان وجود نداشته است. شاعران هرات میگویند سراینده گان اشعار بدون دخل و تصرف به سیاست حقایق روزگار خود را بازتاب میدهند.
از سوی دیگر شاعران جوان کشور هم با بیان اینکه شعر می تواند فریاد راسخی برای آزادی و تاریخ سازی باشد میگویند پس از تحولات اخیر به تعداد افرادی که به شعر سرایی و دکلماتوری روی آورده اند افزوده شده است. این شاعران قائل به حرکت های اعتراضی در قالب شعر اند.
هرات مهد شاعران نام آور زیادی در تاریخ بوده است. مشاهیر ادبی زیادی در این حیطه خاکی زیسته اند و تن به فنا داده اند. افرادی نذیر خواجه عبدالله انصاری، مولانا عبدالرحمان جامی، مهری هروی و واعظ کاشفی از جمله مشاهیری اند که هرات با نام آنان شناخته میشود. از این روست که هرات را شهر علم و فرهنگ و ادب میدانند.
