با طعم تلخ زندگی در جاده های مزدحم شهر هرات شیرینی فروشی می کند، هرچند احمد فهیم مدرک تحصیلی لیسانس اش را از دیپارتمنت قضا و سارنوالی پوهنحی حقوق بدست آورده است اما؛ نبود وظیفه، مشکلات اقتصادی فقر و تنگدستی پایش را از کنر به هرات کشیده است.
وی می گوید پس از پایان دوره تحصیلی اش به دلیل نبود وظیفه به پاکستان مهاجر شده اما کم ارزش بودن پول کالدار پاکستانی وی را مجبور کرده تا دوباره به افغانستان برگردد و اکنون در این جا به عنوان کارگر یک شرکت، شیرینی فروشی می کند.
عبدالله که دستان لرزانش کهنسالی و سالخوردگی وی را روایت می کند، نیز مانند احمد فهیم به دلیل نبود کار از ولایت بادغیس به هرات آمده و در گوشه از شهر هرات دستفروشی می کند.
وی می گوید؛ قبل از این در ولایت بادغیس مصروف کشت و کشاورزی بوده اما مشکلات اقتصادی فقر و عدم توانایی تامین مواد غذایی برای فامیل ده نفری اش وی را وادار کرده تا به هرات بیاید.
عبدالله کهنسال تنها نیست که از روی فقر و بیکاری به هرات آمده بلکه امام الدین بیجاه شده دیگریست که از ولسوالی غورماچ ولایت بادغیس به هرات آمده و از روزگار تلخ اش سخن می زند.
وی می گوید؛ هرچند از ولسوالی غورماچ ولایت بادغیس به هرات آمده تا درآمد بهتری داشته باشد، اما در اینجا نیز با درآمد اندک توان تامین مواد غذایی فامیل اش را ندارد.
هرات از جمله ولایت های کشور است که بیشترین آمار بیجاه شده های داخلی را دارد به گونه ای که پس از درگیری های اخیر میان نظامیان جمهوریت و حکومت فعلی افزایش فقر و مشکلات اقتصادی هزاران فامیل و خانواده از سایر ولایت های کشور به هرات آمدند و اکنون نیز با چالش ها و مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند.