خیرالدین یکی از هزاران مهاجری است که به دلیل نبود نیازهای اولیه زندگی مجبور به مهاجرت شده است. او می گوید اگر در خانه یک بوجی ارد میداشتم تن به مهاجرت نمیدادم. او که باشنده یکی از روستاهای بادغیس است می افزاید ۸۰ درصد جوانان قریه شان به دلیل مشکلات اقتصادی کشور را ترک کرده اند.
عده ای دیگر از مهاجران می گویند به دلیل اینکه محاسبات کاری آنان در ایران تسویه نشده و در افغانستان هم چرخه اقتصادی به درستی نمی چرخد مجبورند دوباره به مهاجرت رو آورند و به دلیل مسدود بودن توزیع پاسپورت مجبورند تا باز هم راه پر پیچ و خم و خطرناک قاچاق را پیش بگیرند. این اتباع کشور داشتن پاسپورت را یکی از اولیه ترین لازمه های زندگی شان عنوان میکنند که متاسفانه در دسترس شان قرار ندارد.
پس از روی کار آمدن طالبان در کشور و در پی ان بلوکه شدن ذخایر ارزی کشور مردم با مشکلات بسیار زیاد اقتصادی مواجه شدند که برای بیرون رفت از این معضلات رو به مهاجرت های غیر قانونی به کشورهای همسایه منطقه و جهان آورده اند. مسافرتی که پایان کار آن ناپیدا و پیچ و خم مسیر آن برابر با بازی با جان است.
