پس از بازگشت طالبان به قدرت، زنان افغانستان با محدودیت‌های گسترده‌ای در زمینه‌های مختلف از جمله تحصیل، کار و فعالیت‌های اجتماعی مواجه شده‌اند. این محدودیت‌ها منجر به شکل‌گیری جنبش‌های اعتراضی زنان در سراسر کشور شده است.
سید نسیم بهمن، پژوهشگر حوزه سیاست، معتقد است سرکوب از سوی حاکمان همواره موجب تشکیل جنبش‌های اعتراضی برای دفاع از حقوق شده است. او می‌گوید اعتراضات زنان می‌تواند به مشروعیت طالبان آسیب برساند.
اما طالبان مدعی هستند که زنان تحت حاکمیت آن‌ها از تمام حقوق برخوردارند. با این حال، جامعه جهانی تاکنون حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته و رفع محدودیت‌های زنان را یکی از شروط اصلی به رسمیت شناختن می‌داند.
هرچند برخی منتقدان نقش اعتراضات زنان در این زمینه را کمرنگ می‌دانند، اما فعالان حقوق زنان معتقدند ادامه مقاومت زنان در بلندمدت به سرنگونی طالبان منجر خواهد شد.
حمیرا قادری، نویسنده و فعال حقوق زنان می‌گوید، جنبش‌های جدید زنان افغان از حمایت کافی برخوردار نیستند و زنان معترض پشتیبانی مردان خانواده را برای مقاومت ندارند.
با وجود کمرنگ شدن تظاهرات زنان، فعالان مدنی معتقدند مقاومت مداوم زنان و فشار جامعه جهانی، در نهایت منجر به سرنگونی طالبان خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
- مقام طالبان؛ دانشگاه‌ها آماده پذیرایی از دختران هستند اما حرف نهایی از رهبر است
- شورای مقاومت ملی: اظهارات خلیل‌زاد درباره طالبان توهین به ملت افغان است
- زنان شجاع در برابر طالبان حجر؛ بانوان افغان به خیابان‌ها آمدند
